Jak Włochy długie i szerokie pija się grappę. Stała się ona dobrem ogólnonarodowym niewiele ustępującym pizzy, spaghetti czy winu. Jednak poza Italią świadomość tego, czym jest grappa, wciąż wydaje się zbyt mała. Przechodząc wśród półek sklepowych można usłyszeć: „dlaczego ta jest żółta, a ta czysta? którą wybrać?”
Zacznijmy po kolei… O zapoczątkowanie i rozpropagowanie konsumpcji grappy na ziemi włoskiej spiera się wiele regionów. Te północne wskazują na wczesnośredniowieczną spuściznę po barbarzyńskich plemionach, Sycylia powołuje się na Arabów, którzy mieli przywieźć przepis z odległych krain. Pewne jest, że receptura grappy ewoluowała i dopiero od przeszło stu lat możemy mówić o jej współczesnej formie.
Grappa jest destylatem z przefermentowanych wytłoków, pestek i szypułek winogron, będących odpadami z procesu produkcji wina. Trafnie oddaje to stwierdzenie, że „powstaje ona właśnie tam, gdzie kończy się wino„. Najlepsze do produkcji grappy są przy tym szczepy wyjątkowo aromatyczne jak muskateller, traminer, czy nebbiolo. Mimo tego, dla sprawiedliwości należy wspomnieć, że są także miłośnicy grapp na bazie szczepów możliwie niearomatycznych. Jeżeli do produkcji użyto tylko jednego gatunku trunek oznacza się „grappa di monovitigno„, te z mieszanek to „grappa mista„.
Zawartość alkoholu w grappie waha się pomiędzy 37,5 a 60%, z tym że najczęściej spotyka się grappy o stężeniu nieznacznie przekraczającym 40%.
Podstawowa klasyfikacja grapp dotyczy czasu ich dojrzewania:
Giovane – nie leżakuje, ma czysty kolor i smak;
Invecchiata – co najmniej 12 miesięcy spędza w beczkach, ma słomkową lub ciemno-słomkową barwę;
Riserva Invecchiata lub Stravecchia – co najmniej 18 miesięcy w beczkach, o jeszcze ciemniejszej barwie;
Spotyka się także oznaczenia:
Aromatizzata – dla grapp z dodatkiem naturalnych ziół;
Aromatica – dla grapp uzyskiwanych z aromatycznych szczepów winorośli.
Pamiętajmy, że grappy nie podaje się zmrożonej. Dla wydobycia najlepszych walorów smakowych idealną temperaturą podania młodej grappy jest 8-12°C, natomiast grapp starzonych ok. 15-16°C. Najlepsze są podłużne, wysokie kieliszki rozchodzące się u szczytu, specjalnie zaprojektowane by odpowiednio dozować aromat trunku. Grappę pije się bowiem nie jak wódkę, lecz delektując, przepłukując usta i oczyszczając podniebienie.
Warto polecić dwie diametralnie różne grappy, ale o wybornym smaku: Nonino – Grappa Monovitigno di Picolit, Pojer & Sandri – Grappa di Traminer. Smacznego.
Bon Ton Italia 